Gedreven door de tragische gebeurtenissen van mei/juni 1940 vonden een aantal Belgische vluchtelingen, die vervolgens naar de wegen van Frankrijk werden gestuurd, eindelijk hun toevlucht in dit gastvrije land dat het departement Pyrénées-Orientales heet. Dit mag niet vergeten worden… en de beweging was nu op gang!
Hoeveel van onze landgenoten, aangetrokken door het Catalaanse welkom, de charme van de regio, de zon, de mensen en de bergachtige omgeving die zich in het 'grote blauw' stort, hebben zich daar na de oorlog en door de navolging van de afgelopen decennia gevestigd?
Begin 1991, toen steeds meer van onze landgenoten zich na hun pensionering in het rechtsgebied hadden gevestigd, stelde het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan Louis Jaspers (oprichter van de vereniging en erevoorzitter) voor om de leiding over het ereconsulaat van België naar Perpignan op zich te nemen. .
Met de hulp van zijn vrouw Kanyange, benoemd tot vice-consul, was het doel landgenoten die zich in deze prachtige streek met een genereus klimaat wilden vestigen, te helpen en te adviseren.
Na enkele maanden van prettige contacten, gekenmerkt door typisch Belgische gezelligheid, ontstond er een observatie en een verlangen om voor bepaalde gelegenheden in een soort “familie” terecht te komen. Er was ook de noodzaak om nieuwkomers te adviseren over installatieproblemen en relaties, niet alleen met de lokale autoriteiten, maar vooral ook over relaties met de Catalaanse buren.
Zo werd, na verschillende gedachtenwisselingen, een verzoek aan de bezoekers gedaan over de oprichting van een Belgische Onderlinge Hulpvereniging. Door de positieve reacties, sommigen zelfs enthousiast, werd afgesproken dat iedereen in zijn vriendenkring propagandist zou worden.
Op het consulaat komt een commissie bijeen. Om onze kring en onze doelstellingen te verbreden, en de interesse van lokale overheden te wekken, werd besloten dat onze vereniging de naam zou krijgen: Amicale Franco-Belge des Pyrénées Orientales.
En avril 1992, sur invitation du Consulat une quarantaine de candidats-membres se réunirent au Mas de Vissenaken à Caixas qui vit ainsi la création enthousiaste de l’Amicale.
Het aldus gevormde Managementcomité besloot dat het eerste grote evenement van de jonge Amicale de Belgische Nationale Feestdag op 21 juli zou zijn. Erg leuk feest inderdaad, de toespraken, ongetwijfeld een beetje lang, ontmoedigden de 150 gasten die de maaltijd van Jacques Vissenaken eerden niet. Aan de kant van de autoriteiten vereerden de burgemeesters van Caixas en Montauriol ons, naast de heer Denis Labbé, sub-prefect van Céret, met hun aanwezigheid.
Onder leiding van de eerste voorzitter (wijlen Guy DeBeir), perfect ondersteund door de leden van het Comité, kwam onze vereniging zeer snel op kruissnelheid. En kon zo talrijke bijeenkomsten en educatieve en culturele excursies organiseren in een sfeer van openhartige vriendschap.
Dit is de manier waarop onze vereniging sinds haar oprichting, dankzij de solide en genereuze bijdrage van haar leden, een klimaat van vriendschap en cohesie tussen ons heeft kunnen creëren en tegelijkertijd in dit Frankrijk dat ons verwelkomt, een positief beeld van ons land heeft gegeven. België.